Grzybice stóp u pacjentów z chorobami dermatologicznymi

Leczenie grzybicy stóp jest szczególnym zagadnieniem ze względu na rozpowszechnienie tego schorzenia, łatwość zakażenia, a także długi okres przeżycia zarodników grzybów w obuwiu i skarpetach. Patogenami, które najczęściej odpowiadają za grzybicę stóp, są dermatofity.

Grzybica stóp jest najczęstszą formą zakażenia grzybiczego, dotyczącą od 20 do nawet 70% populacji na świecie. W Polsce co trzecia osoba, która ma zakażenie grzybicze, cierpi właśnie na grzybicę stóp. W badaniu przeprowadzonym przez pracowników Katedry i Kliniki Dermatologii Śląskiej Akademii Medycznej stwierdzono grzybicę stóp u aż 21% pacjentów korzystających z pomocy specjalistów dermatologii.

Do podstawowych sprzyjających tej infekcji problemów, takich jak obniżona odporność, odpowiednia do wzrostu grzybów wilgotność i temperatura, należy dodać nieodpowiednią higienę, niekorzystne warunki klimatyczne, przebywanie w dużych skupiskach ludzi, korzystanie z basenów (szczególnie takich, w których niekoniecznie właściwie prowadzone jest oczyszczanie wody i całego ich terenu) itp.

Wyniki badań polskich, jak i zagranicznych, naukowców wskazują na częstsze przypadki grzybicy stóp u pacjentów z rozpoznaną łuszczycą w porównaniu ze zdrową populacją.

W literaturze odnotowano oprócz tego to, że dość często wraz z grzybicą stóp współistnieją u chorych zakażenia grzybami z rodzaju Candida w postaci wyprzeń międzypalcowych.

Poza już wymienionymi, okazuje się, że również i choroby układu sercowo-naczyniowego z powikłaniami w postaci owrzodzeń podudzi mogą zwiększać ryzyko zachorowania na grzybicę stóp, i to nawet o aż 50%.

Piśmiennictwo

Kamińska-Winciorek G., Brzezińska-Wcisło L.: Grzybica stóp u pacjentów ze schorzeniami dermatologicznymi na podstawie badań własnych. „Postępy Dermatologii i Alergologii” 2005/3, nr XXII.