Zakażenia grzybicze u pacjentów z atopowym zapaleniem skóry
Lek. Paulina Raczyńska
Atopowe zapalenie skóry (AZS) to przewlekła choroba skóry, która rozpoczyna się zwykle jeszcze we wczesnym dzieciństwie. Głównym procesem warunkującym powstawanie nieprzyjemnych dolegliwości jest utrata lipidów (tłuszczów) w naskórku, co prowadzi do większej utraty wody i zaburzeń jej wiązania. Objawia się to zmniejszeniem elastyczności i napięcia skóry oraz jej suchością.
Zmiany skórne lokalizują się głównie na zgięciach łokciowych i kolanowych oraz twarzy. Chorzy odczuwają uporczywy świąd i nie mogąc powstrzymać się od drapania, doprowadzają do dodatkowego, mechanicznego uszkadzania naskórka, które predysponuje do rozwoju nadkażeń.
U pacjentów z atopowym zapaleniem skóry bardzo często współistnieją inne choroby atopowe, jak na przykład astma oskrzelowa, alergia pokarmowa czy alergiczne zapalenia spojówek. Ponadto stwierdza się u nich zaburzenia odporności, które predysponują do wszelkiego rodzaju infekcji. Do najczęstszych schorzeń wśród pacjentów dermatologicznych należą infekcje wywołane przez grzyby. Szacuje się, że drożdżaki infekują osoby cierpiące na AZS aż trzykrotnie częściej niż osoby zdrowe. Źródłem grzybów może być inny chory, zwierzęta lub zarodniki występujące na dywanach, ubraniach czy innych przedmiotach.
Leczenie pacjentów – oprócz nieustannego stosowania leków łagodzących przebieg AZS, takich jak glikokortykosteroidy i emolienty – obejmuje preparaty przeciwgrzybicze o działaniu zarówno miejscowym, jak i ogólnym. Przepisanie konkretnego leku powinno być poprzedzone dokładnym wywiadem, badaniem pacjenta oraz badaniem mykologicznym – wyizolowaniem grzyba od pacjenta i jego dokładnym obejrzeniem pod mikroskopem. Stosowanie leków przeciwgrzybiczych doprowadza do poprawy stanu dermatologicznego, szczególnie u pacjentów dorosłych. Leki, które można zastosować w terapii, mogą być podane drogą doustną – wykażą wtedy działanie ogólnoustrojowe oraz miejscowe bezpośrednio na zmienioną chorobowo skórę. O ile w grupie pierwszej znajdziemy zazwyczaj specjalne antybiotyki w postaci tabletki/kapsułki, o tyle w przypadku preparatów do stosowania miejscowego mamy do wyboru kremy, żele, szampony czy lakiery. W przypadku zakażeń przewlekłych zalecane jest leczenie skojarzone (miejscowe razem z ogólnym). Warto podkreślić, że na rynku dostępne są także preparaty łączone, w skład których wchodzi lek przeciwgrzybiczy oraz glikokortykosteroid. Terapia zawsze powinna być indywidualnie dobrana do potrzeb konkretnego pacjenta.
Bibliografia
