Przyczyny grzybicy

Powszechnie występujące na świecie drożdżaki z rodzaju Candida są najczęstszą przyczyną rozwoju grzybicy. Piętnaście spośród dwustu opisanych gatunków tego rodzaju grzyba zostało rozpoznanych jako chorobotwórcze dla człowieka. Przyczyniają się do zachorowań na kandydozy (które inaczej określa się jako kandydiazy lub drożdżyce).

Drożdżaki Candida (przede wszystkim gatunek Candida albicans) znajdują się w naturalnej mikroflorze jamy ustnej, jelita grubego, skóry i pochwy, przez co kandydozy zalicza się do zakażeń endogennych (autoinfekcji). Jednoczesne występowanie innych gatunków z rodzaju Candida w obrębie naturalnej mikroflory sprzyja zakażeniom grzybiczym.

Candida może być przyczyną grzybicy zlokalizowanej na skórze, paznokciach, błonie śluzowej jamy ustnej, przewodu pokarmowego, pochwy i układu moczowego. Grzyby tego rodzaju mogą również wywołać grzybice inwazyjne np. płuc, kręgosłupa, szpiku kostnego czy trzustki. Spowodowana przez nie kandydemia – kandydoza uogólniona – może doprowadzić do rozwinięcia się sepsy.

Grzybice powierzchowne rozwijają się np. w przypadku nadmiernej potliwości czy przy uszkodzeniu bariery nabłonkowej. Czynnikami ogólnymi sprzyjającymi zachorowaniu są między innymi: cukrzyca lub inne zaburzenia endokrynologiczne, długotrwałe przyjmowanie antybiotyków, zaburzenia odżywiania i wchłaniania substancji odżywczych z przewodu pokarmowego, nowotwory, choroby krwi.

Pacjenci hospitalizowani z osłabionym układem odpornościowym (np. w wyniku cukrzycy lub zakażenia wirusem HIV), poddawani transplantacji jakiegoś narządu lub intensywnemu leczeniu przeciwnowotworowemu oraz antybiotykami o szerokim spektrum działania są narażeni na grzybice inwazyjne.

Piśmiennictwo

Paczkowska I., Wójtowicz A., Malm A.: Wybrane aspekty farmakoterapii kandydoz. „Terapia i leki” 2010, t. 66, nr 8.